Historia braci, którzy walczyli za ojczyznę, a po wojnie zostali na marginesie. Podejrzenia o zdradę, brak kontaktów, żal i gorycz. Jednak Ludwik wiedział: "miał wielki żal do Tadeusza Mazowieckiego o grubą kreskę, która ochroniła całe to ubeckie towarzystwo, nie zostali osądzeni, pozakładali biznesy i świetnie sobie żyli, otrzymywali wysokie emerytury. (...) Jakim prawem premier Mazowiecki decydował za mnie.
(...) Dlaczego mnie nie zapytał czy chcę przebaczyć tym, którzy mnie poniżali i katowali? On nie siedział na Rakowieckiej, a zamknął drogę do ojczyzny takim jak ja..."
Naprawdę trzeba i warto przeczytać, by chociaż w ten sposób zwrócić honor bohaterom.
Następne spotkanie 8 listopada 2016
Pozycja do omówienia : "Sekret hiszpańskiej pensjonarki" Eduardo Mendozy.
JS